کریپتوکارنسی یا رمزارز ، به دستهای از پولهای دیجیتال یا مجازی گفته میشود که در آنها از رمزنگاری(کریپتوگرافی) برای تراکنشهای مالی استفاده شدهاست؛ به طوری که رمزگشایی آنها بسیار دشوار و بعضا غیرممکن است. این نوع ارزها توسط مرکز خاصی کنترل نمیشوند، سریع و مقرون به صرفهاند و محدودیت جغرافیایی را از میان برداشتهاند؛ و از همه مهمتر با دغدغهی حفظ حریم خصوصی ایجاد شدهاند. پس از تولد بیتکوین به عنوان اولین رمزارز کارا در سال ۲۰۰۹ ، تا به امروز بیش از ۱۹۰۰ رمزارز بوجود آمدهاست؛ جدای تعدادی که اسکم و نامعتبرند، تعداد قابل توجهی از آنها بر جنبهی خاصی از بیتکوین متمرکز شده و به ارتقا و یا رفع مشکلات آن بخش پرداختهاند. برای مثال رمزارز NEM برای افزایش امنیت در حین کاهش هزینههای مصرفی به جای سیستم PoW بیتکوین، از PoI استفاده میکند. یا رمزارز ETH ایدهی پلتفرم بلاکچین قابل برنامهریزی را مطرح کرده و امکان پیادهسازی نرمافزارها، رمزارزها و یا قراردادهای هوشمند بر روی بلاکچین اتریوم را فراهم آوردهاست. در این میان کوینهایی مثل Dash، Monero، Zcash و چند رمزارز دیگر به بهبود وضعیت ناشناس نگهداشتن افراد پرداختهاند و نوآوریهایی در این زمینه انجام دادهاند.